Paweł Tkocz – nasz Woźny          

 

Cichy, skromny, zawsze pomocny. Nigdy nie odmawiał, nie narzekał. Milczący, lecz

wspierający. Prywatnie mąż

i ojciec dwóch synów.          

 

Gdy trzeba było Woźnego, zaraz wołaliśmy Jego:    

Tu gwóźdź, tam dziura, tu trawa, tam meble;    

Co dzień było mnóstwo spraw do Ciebie.    

Dziś chcemy Ci podziękować –    

Za tę cichą obecność, pomoc w potrzebie;    

Za te regały i komody poskładane,    

Za ściany zaklejone i owoce rozdane;    

Za drzwi naprawione i trawy skoszone,    

Za trud i starania – `    

Przyjmij naszą wdzięczność.        

 

Dziś już po drugiej stronie nieśmiało na nas zerkasz –    

Delikatną prośbę kierujesz, nieme wezwanie:    

O modlitwę, wspomnienie, co jak ptak na skrzydłach do Nieba poleci –    

Od Rodziców, Nauczycieli, Pracowników i Dzieci.